Saint-Aulaye-Arnéguy

Zondag 9 juni Saint-Aulaye - Cadillac, 100 km, totaal 1336 km

Het had vannacht geregend, goede timing vonden we want ‘s ochtends was het droog! En wat een verrassing, deze dag hadden we de hele dag de wind in de rug. Wat een verschil.

Het zou een vlakke rit worden, niets was minder waar, we hadden ruim 740 hoogtemeters. Goed te doen allemaal en de omgeving werd anders, door bossen en vele, vele wijngaarden. We kwamen  rond het middaguur in St. Emilion.  Nou dat leek wel op Volendam zo,druk, wel anders...veel toeristen, veelal Engelstalig! En waarom dan, wat is daar te doen? Heel simpel, wijn, en vooral de Grand Cru. Elk Chateau heeft daar een chique winkel en de prijsjes van de flessen zijn afgestemd op de vooral luxe toerist. Het historische stadje profiteert er behoorlijk van! Onze route ging er dwars doorheen en even de sfeer proeven was heel leuk. Helaas konden we geen wijn proeven want wijn geeft bij fietsen pijn!

Onderweg nog even   met een Nederlands echtpaar uit Abcoude gefietst, ze hadden ook weer veel spullen bij zich, kampeerders, en hun reis was bijna klaar want Bordeaux was dit jaar het eindpunt, verder in 2020.

We hebben stevig doorgebikkeld en na 100 km een mooie Chambres d’Hotes bij Cadillac gevonden. Verder geen gekke dingen vandaag, een rustige zondag met veel kilometers! Wel gezien dat er veel bomen omgewaaid waren door de storm.

We hebben genoten van het heerlijke fietsweer en vooral de wind die ons goedgezind was....toch iets van Pinksteren gevoeld?

Maandag 10 juni Cadillac-Labouheyre 80 km, totaal 1416 km

Heerlijk fietsweer was het, lekker wind in de rug of zijwind. En de hele ochtend een jasje nodig, gewoon frisjes. 

We reden op lange uitstrekte wegen door les Landes, bossen en nog eens bossen en zo nu en dan een kleine nederzetting. En veel vlak, was gewoon even heerlijk. We hadden 80 km gepland, dat is vandaag goed uitgekomen, er was tijd om te genieten en dan plannen we geen rustdag in, gewoon doorpeddelen noemen we dat.

We dachten dat het betrekkelijk saai zou worden, niets is minder waar. Onderweg zagen we in Retis de historische kapel Ste. Catherine en in het boekje werd genoemd dat er een Jacobsbeeld te zien was. De sleutel zou op nummer 8 zijn, en jawel na het luiden van een roestige bel, kwam er een vriendelijke vrouw naar buiten die onmiddellijk wist wat we wilden. ‘ J’ arrive’ zei ze, en wat een mooi moment van de dag. De kerkdeur ging open, we zagen het Jacobsbeeld en de vrouw zong het lied van Catherine. Ze vertelde dat haar vader en zijn broer zich voor deze kerk hadden ingezet om nog meer attributen van Saint Jaques, zoals zijn klompen...tenminste daar leken ze op hoe ze in de kerk te zien waren. Aan de wand prijkte een oude kaart met de verschillende Jacobsroutes. 

En maar verder, en toen in Moutsey, weer heel mooi, de steen met de aanwijzing dat Compostella nog 1000 km is, trouwens in ons boekje staat dat het wandelkilometers zijn. We gaan niet rekenen, we gaan van dag tot dag, in een rustig tempo en steeds wat verder.

Verder zijn we twee fietsers tegengekomen die op de terugreis waren en ook de eerste wandelaar. Even een gesprekje aangeknoopt, ze was Duits en was in Bordeaux begonnen, en slapend in herbergen waarvan ze vertelde dat die tot nu nog niet druk waren. In september moest ze terug zijn op haar werk, we hebben elkaar een goede reis gewenst.

Morgen gaan we naar Dax en het weerbericht geeft wat regen aan, maar daar malen we niet meer om. Het einde van Frankrijk komt in zicht en Ate zoekt steeds de etappes uit, de bergen naderen en we gaan dat gedoseerd doen. De krachten verdelen en een of twee dagen meer is voor ons niet zo belangrijk. 

We zijn weer blij hoe alles gesmeerd  verloopt. We hebben geslapen in een Chambres D'Hotes, van een echtpaar die de zaak net opstartte en nog niet alles werkte. De kamer was prima. Toen even het dorp in om te eten, nou dat viel tegen, het was Tweede Pinksterdag en er was maar een barretje open. We konden alleen tapas eten, de ober maakte er wel maatwerk van want we wat we niet lustten had hij weggelaten en andere dingen toegevoegd. Wel was het wel wat een vette hap, gisteren ook al. Ach het was weer gelukt om een volle maag te krijgen, morgen zien we wel weer! Wel kregen we nog een mooi stempel van deze bar in ons pelgrimspaspoort, dat was wel even lachen voor de ober en ook voor ons!

Dinsdag 11 juni Labouheyre-Dax, 75 km, totaal 1491 km

Het had vannacht flink geregend, we waren er zelfs wakker van geworden maar ja wat in de nacht valt, valt overdag niet...en we startten ook met 4 laagjes. Hemdje, shirt, fietsjasje en regenjasje maar deze laagjes waren nodig i.v.m. de lage temperatuur van ongeveer 10 graden. Het regenjasje hebben we verder niet nodig gehad, de lucht was ook deels blauw en zo nu en dan een spatje regen, goed te doen dus. En de route, vlak en veel rechte wegen met jawel....zijwind of windje mee! We zouden dus goed moeten kunnen fietsen, echter..we voelden ons vandaag als een dweil, une serpillière, want twee keer een vette hap heeft zijn weerslag gekend.

En ja, onze helmen, Ate vergat hem op te zetten na een koffiestop, dat werd gelijk afgestraft want de helm viel op straat. Later na de lunchstop vergat ik hem op te zetten, ik kon nog rustig een kilometer of twee doorpeddelen  voordat we het in de gaten hadden, haha, echt in topvorm vandaag!

Het was de afgelopen twee dagen qua eten meer vulling dan voeding. We gaan vandaag in Dax een restaurant opzoeken met een voor ons goede en gezonde maaltijd. Nog even, en dan komen er pittige ritjes in de bergen, we gaan rustig van dag naar dag...en met deze dosering hopen we ver te komen.  De weerberichten zien er voor de komende dagen goed uit, niet te heet en weinig tot geen regen. 

Woensdag 12 juni Dax-Saint-Palais 65 km, totaal 1556 km

We hadden de hele nacht de regen gehoord en vanochtend was het nog niet gestopt, een tegenvaller. Eerst maar rustig ontbijten en even iets tijd nemen...en toen we in de ontbijtzaal kwamen,  dachten we even dat we fout zaten...allemaal witte badjassen, slippers en grijze koppen...nou zijn we zelf ook pensionado’s maar het was echt raar. Wij gaan natuurlijk voor de reis van St.Jaques, en we zaten dus in een hotel annex kuuroord. Er zijn in Dax thermen, modderbaden met een geneeskrachtige werking voor bijv. reuma. 

Toch weer gestart met de vier laagjes aan, want het was fris en nat. De temp was 10 graden Celsius, en we begonnen met 3 km fout te fietsen...ach dan weer even zoeken en we zijn weer on route, mooie omgeving weer, glooiend met ook pittige klimmen, dus vandaag ongeveer 60 km. Een mooi landschap en toen het droger werd zagen we de Pyreneeën opdoemen...

Bij een stop onderweg in Peyrehorade, werden we natuurlijk bekeken, er zijn hier niet zoveel fietsers en wandelaars komen we bijna niet tegen.. sprak een man me aan en vroeg of we naar Compostella gingen..en bekeek de kaart in mijn tasje, hij maakte me duidelijk dat het wel zou meevallen met de route door de bergen.. Mijn fobie voor de Pyreneeën is niet geheel verdwenen maar het geeft me moed.

Toen we ‘s avonds gingen eten, sprak een Nederlandse vrouw ons aan in het restaurant. We zijn bij haar van zitten, uiteraard na vragen of ze het leuk vond...en er waren weer interessante gesprekken. Henny, zo heette ze, was alleen op reis, en zou morgen beginnen met lopen vanuit Saint-Palais. En omdat ze alleen liep, wilde ze graag op de drukkere stukken van de camino lopen, stel dat er iets gebeurt...Vorig jaar was ze gaan lopen vanuit Porto en heeft toen Santiago gehaald. Ze weet nu niet hoe ver ze komt, ze ziet wel..en bijzonder was dat Ate haar oom kende nog vanuit zijn werkzame leven. Hoe klein is de wereld!

Morgen een korte rit, met veel hoogtemeters, best spannend. En dus goed doseren, we gaan vooral voor een leuke reis samen.

Donderdag 13 juni Saint-Palais - Arnéguy 42 km, totaal 1598 km

Tadaa! Vandaag hebben we de Spaanse grens bereikt, we zitten echt in het grensdorpje. En het klimmen ging goed. Ate zorgt goed voor mij, de hoogtemeters waren 640, en ik kreeg nog een berichtje dat vooral mijn benen het moeten doen, nou dat is gelukt dus.

En wat een heerlijke dag met zon en lekkere temp, we kwamen meerdere wandelaars tegen, poeh, dat is echt afzien..en bij een restaurantje op het terras kwamen we een man tegen uit Amersfoort die in Maastricht was begonnen met lopen, en hij vertelde dat hij 16 kilo lichter was geworden tijdens deze reis ..Wij wegen niet, dat doen we alleen met de bagage, we eten veel en dat hebben we gewoon nodig. Hij vertelde dat hij pas enkele dagen meer wandelaars tegenkomt, de eenzame stukken eerder op zijn tocht waren hem best zwaar gevallen. Hij loopt ongeveer 30 km per dag en hoopt nog ongeveer 30 dagen nodig te hebben tot Santiago.

Best veel hoogtemeters vandaag, soms erg steil, en ja dan toch wel eens even afstappen en even later weer verder.

We hadden veel gelezen over St. Jean-Pied-de-Port, dat het zo druk zou zijn met wandelaars dat fietsers er beter even kunnen lopen. Nou, er waren wel wandelaars, maar vooral toeristen die graag op de terrasjes gingen zitten. Dat hebben wij ook maar even gedaan, wel een prachtig stadje trouwens en het ligt op een kruispunt van de routes.

De omgeving deed ons denken aan de Alpen, mooie groene weides met schapen, geiten en vleesvee. 

Ate heeft nog even de kettingen gesmeerd en dan morgen de Pyreneeën over, meer hoogtemeters dan vandaag. Aan de kettingen zal het niet liggen, olé.