Hospital de Orbigo-Melide

Zaterdag 22 juni Hospital de Orbigo-Ponferrada 77 km, totaal 2267 km, nog te gaan 219 km

Wow , een topdag. We hadden besloten om een lastige rit naar de Cruz de Ferro kort te maken en niet tot de top te gaan. Het liep totaal anders. Weer vroeg op de stalen ros, rond half 8, ja wij zijn vroege vogels in deze vakantie. En relaxed fietsen naar Astorga, eerste deel vlak en na heerlijke koffie met een broodje in dit mooie stadje gingen we klimmen. En dat ging goed, het weer was prachtig, niet te warm en deels bewolkt en daar houden wij van bij klimmen en eh..windje mee.

En het klimmen  ging zelfs boven verwachting zodat we besloten in Rabanal niet te stoppen maar door te gaan. En wat werden we daar blij van, wel nog een pittige klim tot 1504 m, dus ik ben ook wel kleine stukjes gaan lopen, maar in een goed tempo de top behaald. En dan sta je daar op een grote berg stenen, steentjes, en foto’s en briefjes...want je mag daar zelf ook iets neerleggen of zelfs een last van je afschudden...wij hadden ook een steentje meegenomen van thuis als een symbool van iets achter je laten..soms heb je een steen in je maag...of ervaar je iets als een zware last..dat houden we voor ons zelf.

En toen afdalen..Ate heeft daar wel wat ervaring mee, maar ik niet echt ..nou we hadden de afspraak gemaakt om  niet sneller te gaan dan 40 km/ uur. Dat betekende hard en veel,en vaak in de remmen knijpen want de afdaling was heel steil. We zijn wel rond de 20 km naar beneden gesuisd, was wel heerlijk! 

Een mooi hotel gevonden in Ponferrada en voor we naar de kamer, eerst een biertje op deze dag gedronken.

Zondag 23 juni Ponferrada- Vega de Valcarce 43 km, totaal 2310 km, nog te gaan ongeveer 180 km

Zondag, even iets later opgestaan, het had geregend en na vertrek hadden we al snel weer al onze regenkleding nodig want na wat gemiezer werd het weer veel regen. Heel veel regen zelfs zodat we een lange koffiepauze hielden. En de tijd hebben we in dat barretje nuttig besteed door maar even te kijken naar de rest van de week. We halen Santiago zeker op donderdag als er geen gekke dingen gebeuren. Dus we hebben de terugvlucht geboekt voor zaterdag 29 juni. En eh, dat is ook weer een goed gevoel, en dan is de hitte in Nederland waarschijnlijk voorbij of bijna voorbij. 

In het dorpje Oacabelos zagen we veel inwoners de kerk binnengaan, niet gek natuurlijk voor een zondag. We zijn even gaan kijken want de deur stond wagenwijd open. De voorganger zong met een duidelijke stem, en er werd meegezongen door meisjes in witte jurkjes. De andere kerkgangers keken toe. Wat opviel was dat het gangpad was versierd met rozenblaadjes. Het maakte een feestelijke indruk. 

We hebben de zon niet gezien vandaag, het werd wel iets minder erg met de regen maar het bleef nat. Dus besloten we niet een volgende bergtop te beklimmen. De omgeving is bergachtig en lijkt veel op de Alpenlanden, groen, riviertjes, en rotsachtig. En natuurlijk borden langs de kant van de weg met: let op! Kans op vallend gesteente! En die kans werd werkelijkheid, vlak voor onze fietsen rolde een behoorlijke kei over de weg..gelukkig net goed gegaan. 

De wandelaars hadden zich vandaag ook goed gewapend tegen de regen, grote poncho’s  waaronder ook de rugzak kan zagen we, in allerlei tinten en vormen. Het leek wel of ze een soort bochel hadden maar dat was natuurlijk de rugzak. Sommigen hadden een vuilniszak nodig om het droog te houden.

We fietsen langs Villafranca de Bierzo en daar gestempeld, een prachtige stad. En we zijn met de laatste 200 km begonnen en dan hoor je per dag 2 stempels te halen..we zien wel hoe dat loopt.

We hebben een hotelletje gevonden bij een bakkerij en vanmiddag even koffie met appeltaart gehad. Onze traditie is dat we op zondag  namelijk altijd koffie met gebak hebben, dus hier ook gelukt.

Een korte rit, maar vanwege het weer dus niet meer kilometers, morgenochtend lijkt het droog te zijn dus dan de bergen verder in en klimmen.

En ‘s avonds hadden we nog leuke gesprekken bij ons pelgrimsmenu met Duitsers en Canadezen.

Maandag 24 juni Vega de Valcarce -Sarria 64 km, totaal 2374 km, nog te gaan ongeveer 120 km

Het was droog, fijn! En bewolkt, en fris. Goed weer om te gaan klimmen want dat hadden we vandaag echt te doen. Twee zware toppen nog, de Cebreiro van 1300 m en daarna nog de Alto do Poio van 1335 m. En dat is gelukt, we fietsten zelfs  soms nog in de nevel. We hadden een record aan hoogtemeters van 1110 m!

We gingen goed, rustig doorgaan in de kleinste versnelling en soms even iets bijkomen om zogenaamd de kaart te lezen ..haha. Ik had niet in de gaten dat ik jongere mannen eruit fietste, Ate had dat gezien, hij zat vlak achter me en wilde me voorbij..no way..ik peddelde rustig door, laat me niet gek maken en die man moest zelfs afstappen. Haha! Jammer dat ik dat niet gezien heb, maar ik weet zeker dat mijn conditie en benen tijdens deze reis sterker zijn geworden.

De twee toppen bedwongen en toen een afdaling van 12 km...en gelukkig een mooie brede weg, het was weer goed in de remmen knijpen en zelfs op de wind letten want met de fietstassen is dat soms lastig. We hebben beide gevoeld hoe de wind invloed had..

We hadden wel een jasje aangetrokken maar we hadden het zo koud toen we beneden waren dat we eerst een warm hapje nodig hadden om bij te komen.

Het leek vandaag weer een Alpenroute, groen, bergachtig en mooie dalen.

Toen was het nog ongeveer 20 km naar Sarria, een grotere plaats met ontzettend veel wandelaars en accomaties in allerlei maten en prijsklassen. Het is weer is vanmiddag iets verbeterd d..w.z. iets warmer geworden en zelfs de zon even gezien.

Het ziet er goed uit voor de komende dagen, gelukkig niet zo heet als in Nederland..en nog maar ongeveer 120 km te gaan, met nog wel klimmetjes, ook venijnige maar dat gaat zeker lukken! We ruiken de finish!

We hebben weer het pelgrimsmenu gegeten en we hadden een mooi gesprek  met Gerard uit Australië die in zijn eentje bezig was met het lopen de camino vanaf St. Jean Pied de Port, hij hoopt zaterdag in Santiago aan te komen. In je eentje, soms slapen in een hotel en vooral de herbergen, maar met oordoppen en een oogmasker kon hij goed slapen. Hij vertelde dat hij hier meer warmte had verwacht, het is juist lekker koel en heeft te weinig warme kleding bij zich, dat is op te lossen vond hij. De Atlantische Oceaan heeft in dit deel van Spanje veel invloed, positief dus, regen en niet te heet..

Dinsdag 25 juni Sarria -Melide 65 km , totaal 2439 km, nog te gaan ongeveer 61 km

Wow, een pittige dag, met weer veel hoogtemeters, 1141 namelijk, klimmen en dalen, er leek geen einde aan te komen. En dat hadden we niet zo verwacht, maar gelukt dus! En wat wordt het druk met wandelaars, nog geen vierdaagse optocht maar het zijn hele groepen. En wat opvalt, het zijn vooral zeer moderne pelgrims en van alle gemakken voorzien. We hebben al genoemd de bagagebusjes, maar ze bedienen zich ook van de vele taxi’s om zich naar de slaapplaatsen te laten vervoeren. Nu weet ik, wij doen ook luxe maar als fietser ben je echt in de minderheid en en de loper met de volle rugzak is voor ons ‘de echte pelgrim’ die moet afzien om Santiago te halen. En wat een honden die ook al meedoen..

Bij de koffie spraken we met een Vlaming, in zijn eentje op de fiets vanuit Tongeren naar Santiago, kamperen, dus volle fiets en dan nog door naar Gibraltar..poeh, dat is een afstand..Hij fietste vandaag al door naar Santiago, de bikkel. Hij haalde met deze fietstocht geld op voor het onderzoek naar kanker bij kinderen, prachtig toch, 

Het weer was lekker, bij afdalen hadden we in de ochtend nog echt ons jasje nodig om warm te blijven en in de middag zagen we de zon steeds meer, zo rond  de 23 g C..zijn jullie in Nederland vast vandaag een beetje jaloers op..

We zijn gekomen tot Melide..en bingo, morgen willen we de finish halen...Santiago here we come, nog wel wat te doen qua klimwerk maar moet kunnen...tadaa

We halen nu elke dag twee stempels om zeker te zijn van het Compostolaat...ach, we hechten er niet zoveel waarde aan, maar toch..

Onderweg nog aparte bouwwerken gezien, verhoogde schuurtjes, Horreros, die werden gebruikt voor het drogen van graan en de knaagdieren konden zo niet knagen..haha

We zijn onze camino vrienden volledig uit het oog verloren, wie weet zien we ze snel.

Santiago, onze finish, morgen...vele kilometers verder en we hopen dit gevoel te ervaren:

if you never go, you will never know! 

Tot snel!